ایران و «ایراد گیری» از عربستان سعودی؟
قابل درک نیست که ایران در میان کشورهایی
باشد که با بیانیه نه ماده ای نشست اخیر وین در خصوص بحران سوریه موافقت
کردند، سپس اظهاراتی از تهران بیرون آید که با اشاره به ایفای «نقش منفی»
از سوی عربستان سعودی، می گوید اگر مشخص شود که مذاکرات صلح سوریه سازنده
نیست ایران از گفت و گوها عقب نشینی می کند!
روز گذشته خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)،
به نقل از حسین امیر عبد اللهیان، معاون وزیر خارجه ایران گفت: «در دور
نخست گفت و گوها، برخی کشورها، به خصوص عربستان سعودی، نقشی منفی و غیر
سازنده ایفا کردند… اگر این مذاکرات نتیجه بخش نباشد، ایران در آن مشارکت
نخواهد کرد»! بسیار خب، این «نقش منفی» چیست؟ و نقش مثبتی که ایران ایفا می
کند چیست؟ اگر عربستان سعودی و ایران، و تمامی کشورهایی که در نشست اخیر
وین مشارکت داشتند، بیانیه نه ماده ای که در آن جا مورد توافق قرار گرفت را
به رسمیت شناختند، پس چگونه گفته می شود که عربستان سعودی نقشی منفی بازی
کرد؟ و چرا ایران اصلاً با بندهای نه گانه بیانیه موافقت کرد؟
اختلافی که برای همگان روشن است، مسئله کناره
گیری بشار اسد، و زمان آن است، و اصرار ورزیدن بر کناره گیری اسد، خواسته
عربستان سعودی به تنهایی نیست، بلکه خواسته ای همگانی است. دومین مانع در
گفت و گوها، بنا به گفته عادل الجبیر وزیر خارجه عربستان سعودی، مربوط به
زمان، و راه های عقب نشینی نیروهای خارجی، به خصوص ایران، از سوریه است. آن
چه در رابطه با خروج بشار اسد عجیب است، این است که رهبر ایران انتخابات
را راهی برای خروج از بحران می بیند، که این بدین معناست که در مقابل دو
راه قرار داریم، یا این که ایران متقاعد شده است که ماندن اسد دشوار است،
برای همین، و بر اساس گفته های رهبر خود، انتخابات را تضمین کننده برون رفت
از بحران می داند که آبروی تهران و اسد را حفظ می کند، یا این که انتخابات
را فرصتی برای خود می بیند تا در آن تقلب کند و اسد، که باعث کشته شدن
نزدیک به سیصد هزار سوری شده است، باقی بماند!
در خصوص مسئله عقب نشینی نیروهای خارجی، از
جمله ایران، از سوریه، آن چه عجیب است این که ایران می گوید در آن جا
نیرویی ندارد، و ادعا می کند که تمامی تقویت نظامی آن برای مشاوره است،
در حالی که ماه های گذشته شاهد کشته شدن تعدادی از فرماندهان برجسته نظامی
ایران در آن جا بود! بلکه عجیب تر از تمامی این ها، این که معاون وزیر
خارجه ایران در اظهارات اخیر خود می گوید: «گفتیم که ایران حضور خود در
سوریه را در هفته های اخیر تقویت کرد، و چگونگی مبارزه جمهوری اسلامی ایران
با تروریسم، ربطی به عربستان سعودی ندارد»! ایران با چه منطقی سخن می
گوید، و این همه تناقض و پریشانی آشکار برای چیست؟
چگونه ایران بر میز مذاکرات وین می نشیند، و
با بندهای نه گانه بیانیه موافقت می کند، سپس درباره نقش منفی عربستان
سعودی سخن می گوید؟ چگونه ایران حضور نظامی خود را در سوریه تکذیب می کند،
سپس به آن اعتراف می کند و می گوید نحوه مبارزه ایران با افراط گرایی به
عربستان سعودی ربطی ندارد؟ در حالی که تهران، خود، ضرورت هماهنگی بر ضد
افراط گرایی را خواستار می شود! این چه منطقی است؟ آیا داستان اساساً،
ایرانی – ایرانی است؟ یا این که تهران برای استدلال خود در سوریه، در مقابل
جامعه بین المللی احساس ضعف می کند، و به همین علت، «ایراد گیری» از
عربستان سعودی را انتخاب کرد تا در حال حاضر با جامعه بین المللی برخورد
نداشته باشد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر