عراق صحنه‌ای بین‌المللی به دستور ایران
در زمانی که مملکت عربی سعودی و
متحدانش اصرار داشتند خود را از دو میدان سوریه و عراق دور نگه دارند،
ایران تلاش می‌کرد این دو میدان را برای دفاع از منافعش به جنگ نیابتی
بکشاند.
به نظرمی‌رسد دولت ترامپ سنگین وارد این دو
میدان شده تا در حد امکان ایران را محدود کند، چرا که دیگر توافق هسته‌ای
نتوانست به اندازه کافی مانعش بشود.
تا کی سیاست خویشتنداری و دورماندن گزینه برتر
خواهد بود؟ چه زمان حق خواهیم داشت برای حفظ امنیت خودمان و دورکردن تهدید
سلامت سرزمین‌مان وارد این دو میدان شویم؟
وزیرخارجه امریکا مایک پمپئو درخواست کرد که ” بغداد برای آنچه در عراق اتفاق می‌افتد تصمیم بگیرد نه تهران”.
درپاسخ به گزارش‌هایی که می‌گویند ایران
موشک‌های بالستیک به عراق منتقل کرده، پمپئو درصفحه خود درتوئیتر نوشت:” از
گزارش‌های رسیده که خبر از انتقال موشک‌های بالستیک ایران به عراق
می‌دهند، نگرانیم. اگر این درست باشد، ایران به شکلی علنی حاکمیت عراق و
قطعنامه شماره ۲۲۳۱ شورای امنیت را زیر پاگذاشته است”.
خبرگزاری رویترز به نقل از منابع ایرانی و
عراقی و غربی گزارش داده که تهران موشک‌های بالستیک در اختیار ملیشیای شیعه
قرار داده که به نیابت از آن در عراق می‌جنگند و ایران آنجا توان موشکی
خود را افزایش می‌دهد.
مملکت عربی سعودی و کشورهای ائتلاف عربی
نمی‌توانند در برابر تلاش‌های ایران ساکت بمانند. ایران برای حفظ منافع
خودش همه پروتکلهای بین‌المللی را زیر پا گذاشته بی آنکه ارزشی برای حاکمیت
کشورها یا قوانین بین‌المللی قائل باشد تا جایی که تلاش‌هایش تهدیدی نه
فقط برای امنیت ما بلکه تهدیدی جهانی محسوب می‌شوند. ایران عراق را به جایی
می‌کشاند که به صحنه جنگ بین‌المللی تبدیل شود تا جایی که اسرائیل تهدید
کرده درصورت لزوم دخالت خواهد کرد.
ایران با مجهزکردن گروه‌های مسلح “الحشد
الشعبی” به موشک‌های بالستیک، از خطوط قرمز گذشته و کار را از “دخالت” به
مرحله “تحکم” در تشکیل دولت عراق رسانده است.
از زمان رسیدن سفیرایران، ایرج مسجدی به بغداد، او آستین بالا زده و پشت سرهم جلسه برگزار می‌کند تا در تشکیل دولت عراق دخالت کند.
در اولین اظهار نظر رسمی درباره انتخابات عراق و
گفت‌وگوها برای تشکیل دولت جدید در ماه می سال جاری، سفیر ایران در بغداد
ایرج مسجدی گفت:” هنوز زمان برای سخن گفتن درباره تشکیل دولت آینده زود
است”!!
اعتماد به نفس را ببینید! ببینید سفیر یک کشور
خارجی در باره تشکیل یک دولت در کشور عربی نظرمی‌دهد. کشوری که پارلمان و
قانون اساسی خودش را دارد و به نظر می‌رسد باید حاکمیت خودش را داشته
باشد.( وقتی السبهان با عشایر در بغداد جلسه‌ای تشکیل داد، توسط ملیشیای
ایران تهدید شد و درخواست اخراجش را کردند. و امروز سفیر ایران است که
تصمیم می‌گیرد چه زمانی مناسب انتخاب دولت عراق است!!).
چرا نه؟ یک ماه پیش المالکی با سفیر ایران ایرج
مسجدی جلسه گرفت تا درباره ترکیب دولت جدید مشورت کند و به او اطلاع داد
که نیروهای سیاسی به مشورت‌های خود برای تشکیل دولت قوی که جوابگوی مطالبات
مردم عراق باشد ادامه می‌دهند. این جلسه در دفترکار المالکی در بغداد
برگزار شد.
هفته گذشته سفیر ایران با نمایندگان جریان‌های سیاسی کُرد برای گفت‌وگو درباره تشکیل دولت عراق جلسه‌ای تشکیل داد.
همه اینها در روز روشن و جلوی چشم دیگران اتفاق می‌افتد چرا که ایران به طورخلاصه می‌خواهد در روند تشکیل دولت جدید تحکم کند.
برای همین وقتی نخست وزیر عراق حیدر العبادی
گفت او به خاطر منافع ایران کشورش را به خطر نمی‌اندازد، اشاره می‌کرد به
دخالت‌های طهران در تشکیل دولت جدید عراق. او گفت” امانتی را که به دوش
می‌کشیم ما را ملزم می‌کند با سرنوشت مردم‌مان به خاطر راضی کردن ایران یا
هر کشور همسایه دیگر خطرنکنیم”. شاهدان عینی در بصره تأکید می‌کنند، ایران
آتش فتنه در بصره را برافروخت تا نگذارد العبادی دولت تشکیل دهد. به همین
منظور آبها را مسموم کرد و تظاهرکنندگان را کشت و ساختمان‌های اداری را آتش
زد و العبادی به طور مستقیم و بی هیچ ملاحظه‌ای انگشت اتهام را به سمت
آنها گرفت. ایران امروز تصمیم گرفته عراق را به آتش بکشد و برسرمردم ویرانش
کند و آن را همچون بیابان ترک کند.
حالا پس دیگرمسئله، مسئله داخلی عراق نیست بلکه
ایران عراق را به جایی کشانده که به میدان جنگ بین‌المللی تبدیلش کند.
کشورهای خلیج مانند ایران منافعی دارند و اصرار ایالات متحده بر خروج ایران
از سوریه و عراق هدفی است که با امنیت و منافع ما انطباق دارد.
حمایت لازم نیست دخالت میدانی باشد بلکه حجم و
عمق دخالت ایران ما را ناگزیر می‌کند دست به اقدامی بزنیم که هیچ‌گاه
تمایلی به آن نداشته‌ایم، که در مذاکرات امریکایی عراقی حضور داشته باشیم.
حالا دیگر مسئله عراق داخلی نیست پس از آنکه ایران آن را به مسئله‌ای
منطقه‌ای و بین‌المللی بدل کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر