آمریکا چگونه مبادله بانکها و شرکت‌های خارجی با ایران را رهگیری می‌کند؟
اما آمریکا از کجا متوجه
مبادلات مالی ایران و شرکت‌های خارجی می‌شود؟ به یک شیوه بسیار ساده. تا پیش از
سال ۲۰۰۱، آمریکا هیچ دسترسی به اطلاعات تراکنش‌های مالی کشورها نداشت و عملا
اطلاعات تراکنش‌های مالی افراد در سوئیفت به صورت محرمانه باقی می ماند.
در قالب ارسال پیام های بین
بانکی در پیام رسان سوئیفت، بانکها به صورت اجباری باید اطلاعات کاملی را شامل
صاحب حساب، میزان پول، نام صاحب حساب مقصد، دلیل جابجایی و بسیاری دیگر از اطلاعات
را وارد کرده و از همین طریق آمریکا نیز به سادگی به اطلاعات کامل تراکنش
های مالی کشورها، بانکها، و شرکت خارجی با ایران از محل دریافت اطلاعات از
سوئیفت دست می یابد.همانگونه که در گزارش قبلی تاکید شد، swift،
تنها یک سامانه پیام رسان بین بانکی است و هیچ ارتباطی با نقل و انقال پول بین
بانکها ندارد.
پس از سال ۲۰۰۱ و حمله تروریستی ۱۱ سپتامبر، آمریکا نخست برای ۵ سال به صورت کاملاً محرمانه
اطلاعات سوئیفت را به صورت ماهانه در مورد تراکنش‌های مالی کشورها از بانک اطلاعات
این پیام‌رسان اروپایی دریافت می‌کرد که این مسئله پس از ۵ سال فاش شد و از سوی
کشورهای اروپایی به شدت مورد انتقاد قرار گرفت.
در حدود سال ۲۰۰۸ آمریکا با کشورهای اروپایی
توافق کرد تا از دریافت اطلاعات تراکنش‌های مالی "فقط کشورهای اروپایی و
مشتریان اروپایی" صرف‌نظر کرده و در عوض اروپا ملزم شد که تمام تراکنش‌های
مالی پیام‌رسان سوئیفت مرتبط با همه کشورهای دیگر و اتباع آنها را به طور کامل و
مستمر در اختیار آمریکا قرار دهد.
قسمتی از مقاله
سجاد زمانی علیشاه
https://www.farsnews.com/news/13970327000963/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر