سازمان عفو بین‌الملل در گزارش مستندی جدید اعلام کرد که رژیم بشار اسد ظرف مدت 5 سال تنها در یک زندان 13 هزار زندانی سیاسی را به دار آویخته است.
عفو بین‌الملل گفته است که اسد با به دار آویختن این تعداد از زندانیان سیاسی آنهم تنها در زندان «صیدنایا» در 30 کیلومتری دمشق ظرف 5 سال گذشته، رکورد ارتکاب جنایت علیه بشریت را در قرن 21  شکست.
این سازمان مدافع حقوق بشر روز گذشته با انتشار گزارشی تحت عنوان «قتل عام انسان‌ها در زندان صیدنایا» رژیم اسد را به قتل عام برنامه‌ریزی شده و منظم و ارتکاب جنایت ضدبشری متهم کرد.

به دار آویختن مخفیانه زندانیان سیاسی در تاریکی شب

سازمان عفو بین‌الملل با استناد به شهادت 48 نفر که تعدادی از آنها نگهبانان، مسئولان و نجات‌یافتگان زندان «صیدنایا» هستند استناد کرده است. به گفته عفو بین‌الملل علاوه بر این، برخی از شاهدان از قضات سوری هستند که خود شاهد اجرای حکم به دار آویختن این افراد بوده‌اند.
رژیم اسد در فاصله سال‌های 2011 تا 2015 هر شب 50 تن از بازداشت‌شدگان قیام مردمی سوریه را شبانه به طور مخفیانه از این زندان به امکانی برای به دار آویختن آنها انتقال می‌داد . طبق این گزارش افرادی که با چشم‌های بسته از زندان و در تاریکی شب انتقال داده می‌شدند، ابتدا تحث شکنجه‌های وحشیانه قرار می‌گرفتند و سپس به دار آویخته می‌شدند.
سازمان عفو بین‌الملل در گزارش خود تاکید کرده که اغلب اعدام شدگان غیرنظامی بوده که در اعتراضات مسالمت‌آمیز شرکت داشته و هیچگاه دست به اسلحه نبرده بودند.
طبق این گزارش یکی از قضات که خود شاهد به دار آویختن تعدادی از این زندانیان بود، در شهادت خود گفته است، برخی از آنها در نتیجه شکنجه و گرسنگی آنچنان ضعیف و لاغر شده بودند که وقتی به دار آویخته می‌شدند به علت سبکی وزن آویزان می‌ماندند و نمی‌مردند و ماموران مجبور می‌شدند آنها را 15 تا 20 دقیقه از چوبه دار آویزان نگه دارند، و یا تعدادی از ماموران با گرفتن پاهایشان آنها به پایین می‌کشیدند تا گردن آنها شکسته شده و در نهایت بمیرند.
عفو بین‌الملل رفتار رژیم اسد با زندانیان «صیدنایا» را که نمونه بسیار کوچکی از دیگر عملکردهای چند ساله این رژیم با مردم سوریه است، جنایتی هولناک علیه بشریت توصیف کرده است.

عکس دو تن از زندانیان قبل از بازداشت و پس از خروج از زندان

شهادت یک زندانی سوری نجات یافته از قتلگاه «صیدنایا»

نادر یکی از شهادت‌دهنده‌گان در مقر سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید هر روز 2 یا 3 نفر از تعدادمان در بند کم می‌شد، سپس افرادی جدید را می‌آوردند و دوباره آنها را اعدام می‌کردند، یادم می‌آید که در آنجا ماموری بود که همیشه از ما می‌پرسید چند نفر در سلول شما باقی مانده است، اگر می‌گفتیم چهار نفر، دو نفر را برای اعدام می‌برد، ما در آنجا صدای ضجه‌ و فریاد زندانیان را می‌شنیدیم و گاهی صدای ناله‌ فرد اعدامی را هنگامی که طناب دار بر گلویش فشار می‌آورد می‌شنیدیم . نادر می‌گوید، در یکی از روزهای سال 2011 تعداد 13 زندانی را از بند ما به دار آویختند.