آیا جنگ با عراق، قابل متوقف کردن نبود؟ چه کسی بر ادامه آن اصرارداشت؟ (قسمت۳)
آیا جنگ با عراق، قابل متوقف کردن نبود؟ چه کسی بر ادامه آن اصرارداشت؟
مرحله اول جنگ تا خرداد
۱۳۶۱بود، با عقب‌نشینی رسمی به مرزهای بین‌المللی و آزادکردن خرمشهر، عراق
به‌طور رسمی اعلام کرد آماده پذیرش آتش‌بس و خاتمه جنگ است. کشورهای عرب
منطقه هم حاضر شدند خسارت مادی جنگ را بپردازند و همه چیز برای اجرایی شدن
یک راه‌حل صلح‌آمیز و شرافتمندانه فراهم بود؛ اما خمینی رضایت نداد. از این
نقطه به بعد، فقط رژیم آخوندی بود که بر ادامة خائنانه جنگ اصرار
می‌ورزید، چرا که به آن برای سرپوش‌گذاشتن بر سرکوب اعتراضات مردم نیاز
داشت و هر صدای اعتراضی را تحت عنوان ستون پنجم و … خفه می‌کرد.
–
هاشمی رفسنجانی: «نظر امام بر ادامه جنگ، قاطع بود. حتی اجازه نمی‌دادند که
این بحثها خدمت ایشان مطرح شود». (روزنامه حکومتی جمهوری اسلامی ۷مهر۷۹)
– خامنه ای: اسلام هیچ مرزی نمی شناسد و هدف از جنگ با عراق، استقرار یک دولت اسلامی تحت رهبری خمینی است. (سال۶۱)
– خمینی: «جنگی که الان در کار است جنگ سرنوشت‌ساز ماست». (مرداد۶۲)
–
هاشمی رفسنجانی: «ما هیچ راهی جز ادامه جنگ نداریم. اگر بخواهیم سازشکاری
کنیم…در این صورت باید جای خود را به‌دیگران بدهیم». (تیر۶۴)
– مشکینی، رئیس خبرگان: «شکست اسلام را در شکست این جنگ می‌بینیم». (مهر۶۶)
–
علی شمخانی دبیر شورای امنیت رژیم در مصاحبه با تلویزیون دولتی آخوندها در
شهریور سال۱۳۹۳به‌مناسبت سالروز جنگ در برنامه‌ای به نام «سطرهای ناخوانده،
تهیه شده در گروه موسوم به حماسه و دفاع»: «می‌دونید ما یک جریانی در داخل
کشور داشتیم، به اسم تظاهرات دیپلمه‌های بیکار توی استانها، تظاهرات زنان
علیه حجاب، و… شاید اگر تعطیل نمی‌شد، اون پروسه‌ها قبل از جنگ به نتیجه
می‌رسید». (شهریور۹۳)
– خمینی:
«هر روز ما، در جنگ برکتی داشته‌ایم، که در همه صحنه‌ها از آن بهره
می‌جوییم، ما انقلابمان را در جنگ به جهان صادر می‌کنیم، جنگ ما، جنگ حق و
باطل است و تمام‌شدنی نیست». (صحیفه خمینی جلد۲۱ ص۲۸۳)
سرانجام در روز
۲۷تیر۱۳۶۷خمینی به‌دنبال شکست‌های پی‌درپی در جبهه‌های جنگ و پس از عملیات
پیروزمند ارتش آزادیبخش ملی ایران، ناگزیر برخلاف دروغی که در مورد «تحمیلی
بودن جنگ» می گفت، آتش‌بس را پذیرفت و به این ترتیب جنگ متوقف شد.
ادامه دارد…
لینک:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر