یک سال پس از خوردن
جام زهر توسط رژیم آخوندی و قبول برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) آثار این زهر بیش
از هر زمان دیگر خود را در شدت یافتن جنگ گرگهای درون نظام نشان می‌دهد.
باند رفسنجانی
– روحانی برخی از نتایج جزیی توافق اتمی را از قبیل این‌که به هواپیماهای مسافربری
رژیم در فرودگاههای اروپایی اجازه سوخت زدن داده می‌شود، یا این‌که گویا صادرات نفت
بیشتر شده است و بخشی از پولهای توقیف شده رژیم آزاد شده دستاویز قرار داده تا شکست
مفتضحانه سیاست خود در لغو تحریمها و گشایش اقتصادی از طریق برجام را لاپوشانی کنند.
در ارزیابی نتیجه
یک ساله برجام، هاشمی رفسنجانی رئیس مجمع تشخیص نظام مدعی است: ”به مسأله فروش
نفت توجه کنید که قبلاً چگونه تحریم بودیم، چگونه می‌فروختیم و الآن چگونه می‌فروشیم،
به وضعیت کشتی‌های ایران در روزهای قبل از برجام توجه کنید که به هیچ‌یک از بنادر دنیا
اجازه‌ی ورود نداشتند، یا سقوط هواپیماها را به یاد آورید که معلوم نیست منتقدان با
چه منطقی مخالف به روز شدن خطوط پروازی ایران هستند! “ (سایت رفسنجانی23تیر95)
ارزیابی آخوند حسن روحانی
از نتیجه یک ساله برجام برای رژیم این است که با قبول برجام، فروش نفت رژیم
به صفر نرسیده و تهدید نظامی علیه رژیم برطرف شده است: ”پرونده ایران در شورای امنیت،
در چارچوب فصل هفتم منشور سازمان ملل قرار داده شده بود که زمینه را برای حمله نظامی
به ایران آماده کنند و حتی در این زمینه به تفاهم هم رسیده بودندـ“ (روزنامه آرمان24تیر95)
به موازات این ادعاهای
رفسنجانی و آخوند روحانی از نتیجه یک ساله برجام، مقامات وابسته به دولت نیز از مشکلاتی
که بر سرراه اجرای برجام وجود دارد آه و فغان می‌کنند. ولی‌الله سیف رئیس بانک مرکزی
رژیم پیشتر گفته بود بانکهای خارجی می‌ترسند که حتی اگر وزارت دارایی آمریکا اجازه
کار با ایران را به آنها بدهند، دادستانهای آمریکایی برای آنها مشکل ایجاد می‌کنند.
علی اکبر صالحی
رئیس سازمان انرژی اتمی رژیم ویکی از دست‌اندرکاران مذاکره با کشورهای 1+5 و توافق
برجام گفته است: «احساس می‌کنم در حال زمینه‌چینی و پخت و پز علیه ما هستند و ما باید
گوش به زنگ باشیم.»
این سخنان صالحی
کاملاً مغایر با حرفهای رفسنجانی است که ارزیابی خوش‌بینانه‌یی از اجرای برجام کرده،
و مغایر حرفهای روحانی است که مدعی است توافق برجام خطر را از سر رژیم رفع کرده است.
کیهان خامنه‌ای
در مقاله‌یی به‌مناسبت یکساله شدن اجرای برجام می‌نویسد: ”با وجود آن که بیش از 6ماه
از زمان آغاز اجرای تعهدات 1+5 ذیل برجام می‌گذرد، عهدشکنی آمریکا و استمرار تحریمها
و هراس بانکهای بزرگ از روبه‌رو شدن با جریمه از سوی واشینگتن، مبادلات بانکی را هم‌چنان
با مشکل روبه‌رو کرده است“. (کیهان24تیر95)
علی اکبر ولایتی
مشاور علی خامنه‌ای و عضو هیأت نظارت بر برجام نیز گفته است: ”برخی
شروط 9 گانه رهبر انقلاب در اجرای برجام عملی نشد “ (کیهان 24تیر95)
تنها مقامات دولت
روحانی و دلواپسان باند خامنه‌ای نیستند که از روند اجرای برجام ابراز نگرانی می‌کنند،
بلکه مقامات و رسانه‌های خارجی نیز ارزیابی مغایر با ادعاهای رفسنجانی و روحانی می‌کنند.
سفیر کره جنوبی
در ایران از روند اجرای توافق هسته‌یی انتقاد کرده و گفته است بانکهای بزرگ دنیا پول
به ایران انتقال نمی‌دهند 'حتی ما در سفارت مجبوریم بودجه خود را از کشورهای دیگر به‌صورت
قاچاق وارد ایران کنیم“ (خبرگزاری تسنیم وفارس 22تیر95)
روزنامه واشینگتن
پست نیز در گزارشی درباره سالگرد برجام، به واکنشهای مردم یک‌سال پس از این توافق اشاره
می‌کند و می‌نویسد: ”بنا بر نتایج نظرسنجی‌ها، یک سال پس از حصول برجام، ناامیدی نسبت
به نتایج آن در میان ایرانی‌ها در حال رشد است. نتایج یک نظرسنجی که توسط مرکز مطالعات
بین‌المللی و امنیتی دانشگاه مریلند انجام گرفته، نشان می‌دهد که فاصله داشتن سرعت
تغییرات حاصل از برجام با آنچه در ابتدا انتظار می‌رود، سبب بروز ناامیدی در میان مردم
ایران شده است“. (واشینگتن پست 23تیر)
چنان‌چه برجام نتیجه
آن‌چنانی داشت که باند رفسنجانی- روحانی ادعا می‌کنند، آثار و نتایج آن می‌بایست آن‌چنان
قاطع می‌بود که زبان باند مقابل خصوصاً دلواپسان کوتاه می‌شد، و تضادهای درونی رژیم
ولو به‌صورت اندک تخفیف می‌یافت. اما اکنون شاهدیم که نه تنها دلواپسان بلکه مدافع
سینه چاکی مانند علی اکبر ولایتی نسبت به اجرای برجام و نتیجه آن برای رژیم اما و اگر
می‌کند و علی اکبر صالحی از دست‌اندرکاران توافق برجام، نگران ”پخت و پز“ کشورهای غربی
برای رژیم است.
نگرانی صالحی برای
فشار کشورهای غربی بر رژیم واقعی است واز دوجنبه اهمیت پیدا می‌کند:
اول این‌که فشار
کشورهای غربی بر رژیم مشکلات و محدودیتهایی برای رژیم در زمینه‌های مختلف روابط خارجی،
برنامه موشکی و به تبع آن مسایل اقتصادی ایجاد می‌کند
دوم این‌که این
فشارهای خارجی و به قول صالحی ”پخت وپز“تضادهای درونی رژیم و جنگ بر سر قدرت را تشدید
می‌کند.
ملاحظه می‌شود همان‌طور
که در جریان مذاکرات اتمی و در جریان پذیرش برجام توسط رژیم پیش‌بینی می‌شد که رژیم
هم چوب وهم پیاز را خواهد خورد، هم‌اکنون این پیش‌بینی محقق شده است و رژیم در باتلاق
برجام و عواقب آن گیر افتاده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر